ജനുവരി.

തണുപ്പിൻ്റെ പരലുകൾ

ഇരുട്ടിൽ കടന്നെത്തി

ഉടലിൽ തറയ്ക്കുമ്പോൾ,

ഇലതോർന്നു നിൽക്കുന്ന

ഇടതൂർന്ന മരങ്ങളാൽ

കാഴ്ച മുറിയുന്നു.

മരിച്ച പകലുകളുടെ

മരവിച്ച നിഴലുകൾ

പരന്നു കിടക്കുന്നൂ,

കഴിഞ്ഞു പോയിട്ടും

ഓർമ്മയിൽ ജീവിക്കുന്ന

ചില മനുഷ്യരെപ്പോലെ.

—

ഫെബ്രുവരി.

കറുത്ത മഷിപോലെ

പടരുന്ന വിഷാദത്തിൽ

ആഴ്ന്നുപോകുമ്പോൾ,

വസന്ത മരീചികൾ

ജീവൻ്റെ തുരുത്തിലേക്ക്

വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്നൂ.

വെയിലിൻ്റെ ചില്ലുകൾ

ഒളിച്ചുവച്ച് പൂക്കാലം

പതിയിരിക്കുന്നൂ,

മഞ്ഞിൻ്റെ വെണ്ണുടൽ

കീറി മുറിച്ച്‌

വെളിച്ചം നിറയ്ക്കാൻ.

     —

മാർച്ച്.

കരിയില ചില്ലകളുടെ

ചാര നിറങ്ങളിൽ

കാറ്റുപിടിയ്ക്കുമ്പോൾ,

മണ്ണിൻ്റെ അടരിൽനിന്ന്

മെല്ലിച്ച മുഖം നീർത്തി

പുല്ലുകൾ കിളിർക്കുന്നു.

കണ്ണെത്താതെ പരന്ന

ഏകാന്ത ശിശിരം

അകന്നുപോകുന്നു

ജീവിതച്ചൂടിൻ്റെ

ചെറിപ്പൂക്കൾ നിറഞ്ഞ

നഗര ഹൃദയത്തിൽ.

16/03/2025